Demokracja energetyczna: wizja versus rzeczywistość

Fundacja im. Heinricha Bölla ma przyjemność po raz kolejny wspierać festi­wal filmowy MILLENNIUM DOCS AGAINST GRAVITY, który odbędzie się w dniach 13-25 maja 2016 roku. Serdecznie zapraszamy wraz z organizatorami i  innymi partnerami na majowe święto kina w Warszawie, Wrocławie, Bydgoszczy, Gdyni oraz 16 kolejnych miastach podczas weekendu 20-22 maja. 

"Nasza filozofia – tak dobrze oddana przez hasło festiwalu – zaprasza do oderwania się od przyzwyczajeń i stereoty­pów, do otwarcia się na świat pokazywany przez najciekawszy i najszybciej rozwijający się gatunek filmowy: film dokumentalny" - tymi słowami Against Gravity zachęca do zapoznania się z bogatym programem pokazów i wydarzeń edukacyjno-kulturalnych, w tym debat, koncertów i warsztatów. MDAG to jedyny w Polsce festiwal, który organizuje konkurs dla filmów o tematyce ekologicznej (nagroda Green Warsaw Award) i przyznaje nagrodę filmową Amnesty International dla najlepszego filmu opowiadającego o prawach człowieka. Tym samym jest opiniotwórczą imprezę  gromadzącą świadomą swoich wyborów aktualną i przyszłą elitę intelektualną, najważniejszych filmowców polskich i ludzi świata sztuki i mediów.

Więcej na: www.docsag.pl

Tradycyjnie zapraszamy do Warszawy i Wrocławia na fundacyjne debaty otwarte towarzyszące pokazowi filmu „Energia do Zmiany” („Power to Change”), reż. Carl-A. Fechner

Demokracja energetyczna: wizja versus rzeczywistość

Wydarzenie na Facebooku - dołącz i udostępnij

Warszawa, 19.05.2016, godz. 18:30, Kino Iluzjon

Carl-A. Fechner, reżyser filmu „Power to Change”

Leszek Drogosz, dyrektor Biura Infrastruktury Urzędu m.st. Warszawy

Daria Kulczycka, dyrektorka Departamentu Energii i Zmian Klimatu, Konfederacja Lewiatan

dr Wojciech Szymalski, prezes Fundacji Instytut na rzecz Ekorozwoju

Moderacja: Karolina Głowacka, dziennikarka, Radio TOK FM

Wrocław, 20.05.2016, godz. 18:00, Dolnośląskie Centrum Filmowe, sala Warszawa

dr Andrzej Ancygier, ekspert ds. polityki energetycznej, Climate Analytics, Uniwersytet Nowojorski

dr Małgorzata Pietras-Szewczyk, dyrektorka Instytutu Geodezji, Dolnośląska Szkoła Wyższa

Paweł Karpiński, zastępca dyrektora Wydziału Środowiska Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego

Moderacja: Monika Onyszkiewicz, wiceprezeska zarządu Fundacji EkoRozwoju

W grudniu 2015 na szczycie klimatycznym ONZ w Paryżu prawie 200 krajów z całego świata określiło wspólną wizję transformacji gospodarki i sposobu, w jaki pozyskujemy i wykorzystujemy energię. Sygnał, że epoka paliw kopalnych zaczyna się kończyć, dała nie tylko Europa, ale także USA i Chiny, które stały się częścią tego globalnego porozumienia. Jednocześnie zaś cała nasza cywilizacja oparta jest na konsumpcji paliw kopalnych, a koncerny energetyczne i wielu polityków mówią nam, że to właśnie one jako źródło taniej energii są naszą przyszłością. Jak więc jest naprawdę?

Wizja transformacji jest obiecująca i ambitna: demokracja energetyczna, czyli zastąpienie scentralizowanych systemów energetycznych opartych na wielkich koncernach (powiązanych z wielką polityką) i paliwach kopalnych, przez wiatraki, panele fotowoltaiczne czy biogazownie będące własnością pojedynczych ludzi, spółdzielni, gmin. Lekarstwo na nierówności w globalnym podziale zasobów, sposób na rozwój sprawiedliwości społecznej, zakończenie wojen o zasoby i zapewnienie sobie bezpieczeństwa i niezależności energetycznej. Czyste powietrze, mniej spalin. Do tego ekologia wspiera ekonomię – zaoszczędzimy na imporcie paliw kopalnych, powstaną nowe „zielone” miejsca pracy, transformacja energetyczna jest szansą na rozwój innowacji. Wizja jest całościowa - w „walce o podstawowe wartości naszych czasów” – chodzi nie tylko o zmianę technologii w energetyce, ale też o metody budowania i użytkowania domów, o sposoby przemieszczania się – nasze samochody i globalny transport. Ludzie są w centrum tej zmiany – to ich pojedyncze działania zsumują się w światową transformację. Działają lokalnie na jej rzecz na całym świecie, wierząc, że wizja stanie się codziennością, że ich drobne działania doprowadzą do sukcesu na miarę globalną.

Dlaczego zatem wizja ta napotyka na opór? Czy transformacja to po prostu konflikt różnych sprzecznych ze sobą interesów? Z jakimi wyzwaniami trzeba się zmierzyć, chcąc ją urzeczywistnić? Jak to zrobić w zestawieniu z różnorodnymi specyfikami narodowymi, regionalnymi, lokalnymi? Czy na taką całościową zmianę stać tylko „bogaty Zachód”? A może to nas nie stać na brak zmiany?